Charakterystyka ruchu turystycznego na Spitsbergenie w latach 2000-2004
Abstrakt
Archipelag Svalbard jest obszarem łatwo dostępnym dla turystów z całego świata. Turyści odwiedzają głównie największą wyspę archipelagu, którą jest Spitsbergen.
Ze względu na słabo rozbudowaną infrastrukturę drogową, trudne warunki przyrodnicze oraz obszary chronione, poruszanie się po Spitsbergenie jest mocno ograniczone – tylko specjalne pozwolenie gubernatora Svalbardu pozwala na poruszanie się poza obszarami zamieszkałymi.
Obserwowany w ostatnich latach intensywny rozwój Longyearbyen, stolicy archipelagu jest konsekwencją wzrastającego zainteresowania obszarami polarnymi przez
turystów.
W artykule przedstawiono analizę ilościową ruchu turystycznego na Spitsbergenie w latach 2000-2004, opis infrastruktury turystycznej oraz główne atrakcje wyspy. Uwzględniając warunki klimatyczne panujące w strefie okołobiegunowej można stwierdzić, że infrastruktura turystyczna jest stosunkowo dobrze rozwinięta. Analizując przyjazdy na Spitsbergen w badanym okresie można stwierdzić, że ruch turystyczny nieznacznie się wahał.
Słowa kluczowe
Bibliografia
Baird P.D., 1967, Świat polarny, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Kowalczyk A., 2011, Geografia turyzmu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Umbreit A., 2009, Spitsbergen, Bradt Travel Guides Litd., Guilford. Svalbard Statistics 2005.
źródła internetowe:
http://hornsund.igf.edu.pl,
http://statbank.ssb.no,
http://www.avinor.no/en/airport/svalbard/aboutus
http://www.svalbard.com/touristinfo.htm,
http://www.spitsbergentravel.com
Refbacks
- There are currently no refbacks.
Ta praca dostępna jest na licencji Creative Commons Attribution 3.0 License.
eISSN 2353-3927