Przestrzeń turystyczna – przestrzenią równowagi: dylematy metodologiczne

Leszek Butowski

Abstrakt


Przestrzeń turystyczna ma charakter złożony. Zawiera ona elementy przestrzeni geograficznej (zarówno w wymiarze fizycznym, jak i antropogenicznym), a także przestrzeni społecznej, kulturowej, gospodarczej czy nawet religijno-duchowej. Ta wyjątkowa heterogeniczność przestrzeni turystycznej powoduje, że stanowi ona trudny, a jednocześnie ciekawy przedmiot zainteresowań badaczy reprezentujących różne dyscypliny i stosujących różne metodologie. Wydaje się jednak, że wśród podejść badawczych w wyraźnej mniejszości znajdują się te o charakterze syntetycznym, w których próbuje się uwzględnić wszystkie (lub przynajmniej większość) elementy składowe współczesnej przestrzeni turystycznej. Innym ważnym problemem związanym z badaniami nad przestrzenią turystyczną jest zagadnienie jej równowagi (warunków równowagi lub jej braku). Czym w ogóle jest równowaga przestrzeni turystycznej? Czy jest ona możliwa do osiągnięcia? W jaki sposób możemy ją określać lub mierzyć? Na ile w badaniach nad przestrzenią turystyczną jesteśmy w stanie uwzględnić wszystkie jej składowe? Powyższe zagadnienia zostaną poruszone w niniejszym artykule. Zostanie przedstawiona oryginalna metoda badawcza, przy pomocy której prowadzona jest empiryczna weryfikacja modelu przestrzeni turystycznej – będącego w istocie modelem turystyki zrównoważonej. Jego nowatorski charakter polega na tym, że próbuje się w nim połączyć wszystkie elementy składowe przestrzeni turystycznej i na tej podstawie zbudować model teoretyczny ukazujący warunki równowagi lub jej braku na różnego rodzaju obszarach recepcyjnych turystyki.

Słowa kluczowe


model; przestrzeń turystyczna; rozwój; równowaga; turystyka zrównoważona

Bibliografia


Butowski, L. (2012). Sustainable Tourism – A Model Approach. In: M. Kasimoglu (ed.), Visions for Global Tourism Industry – Creating and Sustaining Competitive Strategies. Rijeka: InTech, 3–20.

Butowski, L. (2013). Długookresowy model turystyki zrównoważonej. Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula, 32, 5–28.

Butowski, L. (2014a). Maritime Tourism Space/ Morska przestrzeń turystyczna. Turyzm, 24(1), 57–64.

Butowski, L. (2014b). Model of sustainable tourism. Theoretical and empirical approach. Folia Turistica, 33, 9–33.

Butowski, L. (2015). Morska przestrzeń turystyczna. Aspekty praktyczne i teoretyczne, W: M. Durydiwka, K. Duda-Gromada (red.), Przestrzeń w turystyce. Znaczenie i wykorzystanie. Warszawa: Wydział Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, 53–65.

Butowski, L., Włodarczyk, B. (2016). Miary rozwoju przestrzeni turystycznej. Folia Turistica, 41, 261–282.

Chojnicki Z. (2005). Charakter i sytuacja nauki o turystyce – rozważania metodologiczne. Zeszyty Naukowe WSG w Bydgoszczy, t. 3, seria: Turystyka i rekreacja nr 2.

Drzewiecki, M. (1992). Wiejska przestrzeń rekreacyjna. Warszawa: Instytut Turystyki.

Durydiwka, M., Duda-Gromada, K. (red.). (2015). Przestrzeń w turystyce. Znaczenie i wykorzystanie. Warszawa: Wydział Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego.

Gołembski, G. (red.). (2002). Metody stymulowania rozwoju turystyki w ujęciu przestrzennym. Poznań: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.

Husbands, W.C. (1983). Tourists space and tourist attraction, an analysis of the destination choices of European travelers. Leisure Sciences, 5(4), 289–307.

Jałowiecki, B. (2010). Społeczne wytwarzanie przestrzeni. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.

Kowalczyk, A. (red.). (2010). Turystyka zrównoważona. Warszawa: PWN.

Kowalczyk, A. (2014). Fenomenologia przestrzeni turystycznej. Turyzm, 24(1), 9–16.

Liszewski, S. (1995). Przestrzeń turystyczna. Turyzm, 5(2), 87–103.

Meyer, B. (2004). Turystyka jako ekonomiczny czynnik kształtowania przestrzeni. Rozprawy i Studia, DCXIX (545). Szczecin: Uniwersytet Szczeciński.

Miossec, J.-M. (1976). Elements pour une teorie de l’espace touristique. Aix-en-Provence: Centre des Hautes Etudes Touristiques, Serie C, nr 36.

Niezgoda, A. (2006), Obszar recepcji turystycznej w warunkach rozwoju zrównoważonego (A tourist destination area in terms of sustainable development). Poznań: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.

Stalski, M. (1984). Użytkowanie ziemi w turystyce. Przegląd Zagranicznej Literatury Geograficznej, IGiPZ PAN, 2, 139–148.

Tuan, Y. F. (1987). Przestrzeń i miejsce. Warszawa: PIW.

Warszyńska, J. (1986). Problemy badawcze geografii turyzmu, Folia Geographica, seria Geographia Oeconomica, 19, 59–63.

Warszyńska, J., Jackowski, A. (1978). Podstawy geografii turyzmu. Warszawa: PWN.

Więckowski, M. (2014). Przestrzeń turystyczna – próba nowego spojrzenia. Turyzm, 24(1), 17–24.

Włodarczyk, B. (2009). Przestrzeń turystyczna. Istota, koncepcje, determinanty rozwoju. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Włodarczyk, B. (2011). Procesy kształtujące przestrzeń turystyczną. Turyzm, 21(1–2), 59–66.

Włodarczyk, B. (2014). Przestrzeń w turystyce, turystyka w przestrzeni – o potrzebie podziałów i klasyfikacji. Turyzm, 24(1), 25–35.


Pełny tekst: PDF

Refbacks

  • There are currently no refbacks.